Take Me To The Hilton - Natascha Libbert

Dit beeldverhaal gaat over hoe mensen denken dat ’t moet. Over hoe en wanneer de dingen mooi zijn. Op zoek naar een beleving en een ideaal. En daardoor ontstaan kleine of juist monumentale vervreemdingen. Dit is bijvoorbeeld zichtbaar in hotels, luchthavens, lounges, avenues, ‘resorts’ aan zee. De schoonheid zit ‘m vaak in het onvermogen om dit decor te onderhouden, of de wijze waarop de mens zich probeert te handhaven in deze gecultiveerde werkelijkheid. Het zegt iets over de vervreemding in onze relatie met de wereld, van onze dromen en onze idealen. Natascha zocht een relativering van deze maakbaarheidsdrift. In hotels, en daarbuiten.